Onze waarnemingen en gedachten krijgen soms het karakter van een vaste overtuiging. Dan wordt het oppassen. Want gedachten zijn geen feiten.

Onjuiste waarnemingen en foutieve gevolgtrekkingen over de realiteit kunnen veel problemen veroorzaken. Problemen ontstaan als we denken dat onze werkelijkheid de enige werkelijkheid is.

Dit oude Vietnamese volksverhaal illustreert hoe kennis tot blokkade – een waarnemingsinfarct – leidt als je niet openstaat voor nieuwe informatie. Wat doe jij als de waarheid op je deur klopt? Luister naar het trieste verhaal van een gemiste kans.

De doodgewaande zoon

Er was eens een jonge weduwnaar die dol was op zijn zoontje van vijf jaar. Op een kwade dag, toen hij op zakenreis was, overvielen bandieten het dorp, brandden alle huizen plat en namen het kind mee. Toen de vader terugkeerde en de ruïnes zag raakte hij in paniek. Hij dacht dat het verbrande kinderlijkje dat hij aantrof dat van zijn zoon was. Hij trok zich de haren uit het hoofd, scheurde zijn kleren kapot en barstte in tranen uit. Hij organiseerde een crematie, verzamelde na afloop de as en deed die in een prachtige fluwelen buidel. Altijd droeg hij de buidel met as bij zich.

Op een dag wist zijn echte zoon te ontsnappen en vond hij de weg naar zijn dorp terug. Midden in de nacht kwam hij aan bij de nieuwe hut van zijn vader en hij klopte op de deur. Je moet bedenken dat de vader de buidel met as nog steeds bij zich droeg en in rouw gedompeld was. Hij vroeg: ‘Wie is daar?’ Het kind antwoordde opgetogen: ‘Ik ben het papa, doe de deur open, ik ben je zoon!’ Verblind door zijn emoties dacht de vader dat een van de kinderen uit het dorp hem voor de gek wilde houden. Hij schreeuwde tegen het kind dat het weg moest gaan. Zijn zoon klopte steeds harder en riep: ‘Maar papa, ik ben het écht, ik ben je zoon, doe de deur open!’ De man wilde het niet geloven, overtuigd als hij was dat zijn zoon dood was en dat hij diens as bij zich droeg. Het kind bleef eerst nog kloppen en smeken, maar de vader weigerde hem binnen te laten. Na enige tijd vertrok het kind.

Vader en zoon zagen elkaar nooit meer terug.